مطالعه ی تطبیقی مولفه های کالبدی پایداری اجتماعی در محلات قدیم و جدید شهری (مطالعه موردی: شهر قدیم و جدید هشتگرد)

یکی از ابعاد مهم توسعه پایدار، پایداری اجتماعی است. درواقع می‌توان این‌گونه بیان کرد که توسعه پایدار، برخاسته از پایداری اجتماعی است. با توجه به پیچیدگی مسائل شهری دوران معاصر، توجه به جنبه‌های اجتماعی محله‌های شهری ضروری و اجتناب‌ناپذیر است. زمانی که این عوامل در یک محله از بین روند، پایداری اجتماعی محله را به مخاطره می‌اندازند؛ به‌صورتی که در محلات مسکونی جدید، اکثر ویژگی‌های موجود در محلات قدیم از بین رفته و همزیستی‌های اجتماعی و اقتصادی مردم، جایگزین هم‌نشینی‌های قومی – مذهبی و همگونی‌های کلیه شئون زندگی اجتماعی گردیده است. لذا هدف از پژوهش حاضر، شناخت و ارزیابی کمی مؤلفه‌های پایداری اجتماعی به‌صورت تطبیقی در محله‌های قدیم و جدید شهر هشتگرد می‌باشد. روش تحقیق مورداستفاده از نوع توصیفی – تحلیلی می‌باشد.در گرداوری اطلاعات نیز در مرحله اول با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و اسنادی شناخت معیار ها حاصل شد. در مرحله دوم نیز به‌صورت میدانی، محدوده‌های موردمطالعه با استفاده از معیارهای به‌دست‌آمده مورد ارزیابی قرار گرفت. برای شناخت معیارهای اساسی در این تحقیق از روش دلفی فازی و برای ارزیابی و اولویت‌بندی شاخص‌های ارائه‌شده و ارزیابی جامعه موردمطالعه، تکنیک تحلیل شبکه به کار گرفته‌شده است. با استفاده از روش دلفی فازی، پنج معیار از هفت معیار موردمطالعه شامل: "فعالیت پذیری" ، "هویت مندی" ، "امنیت" ، "عدالت فضایی" و "انسجام کالبدی و فضایی" به‌عنوان معیارهای اساسی انتخاب شدند. نتایج حاصل تحلیل شبکه نشان داد که معیارهای "تنوع فعالیتی" با وزن (139/0)، " نشانه‌های شهری" با وزن (107/0)دارای بیشترین اهمیت در دستیابی به پایداری اجتماعی از دیدگاه خبرگان بودند.